برج خلیفه | آریانانوین

نگاهی به سیستم آسانسور آسمان خراش های مطرح جهان

در عصر حاضر، آسمان‌خراش‌ها صرفاً مجموعه‌ای از بتن، فولاد و شیشه نیستند؛ آن‌ها نمادین از پیشرفت مهندسی، جاه‌طلبی انسانی و بالاتر از همه، تسلط بر فیزیک برای جابجایی انسان‌ها در ارتفاعات سرگیجه‌آور هستند. رقابت برای ساختن بلندترین ساختمان جهان، مستقیماً به رقابت برای ساختن سریع‌ترین، هوشمندترین و کارآمدترین سیستم‌های حمل و نقل عمودی منجر شده است: آسانسورها. این ماشین‌های پیچیده نه تنها ستون فقرات عملیاتی این غول‌های شهری هستند، بلکه تکنولوژی‌های پیشرفته‌ای را در خود جای داده‌اند که سفر را از یک دغدغه مهندسی به یک تجربه روان و هوشمند تبدیل کرده‌اند. این تکنولوژی ها ضمنا در شستی طبقات آسانسور و پنل کابین آسانسور نیز مشاهده میشوند.

بلندترین‌ها: عرصه‌گاه رقابت عمودی

در حال حاضر، تاج بلندترین سازه جهان در اختیار برج خلیفه (Burj Khalifa) در دبی است. این شاهکار معماری با ارتفاعی بیش از 828 متر، رکوردهای متعددی را در حوزه ساخت و ساز شکست، اما دستاورد مهندسی آن در آسانسورها به همان اندازه چشمگیر است. پس از آن، آسمان‌خراش‌هایی مانند برج شانگهای (Shanghai Tower) در چین و برج ساعت ابراج البیت (Abraj Al-Bait Clock Tower) در مکه قرار دارند که هر کدام به نوبه خود، نوآوری‌های خاصی را در زمینه جابجایی عمودی معرفی کرده‌اند.

برج خلیفه: رکوردهای ارتفاع و سرعت

آسانسورهای برج خلیفه، که توسط شرکت‌هایی مانند اوتیس (Otis) توسعه یافته‌اند، نمادی از غلبه بر محدودیت‌های فاصله و زمان هستند. در حالی که بسیاری از آسانسورهای معمولی با سرعت 6 تا 10 متر بر ثانیه حرکت می‌کنند، آسانسورهای اصلی این برج توانایی رسیدن به سرعت‌هایی نزدیک به 10 متر بر ثانیه (حدود 36 کیلومتر در ساعت) را دارند.

نکته کلیدی در آسانسورهای این ارتفاع، مدیریت فشار هوا است. مسافران در چنین صعودهای سریعی دچار ناراحتی گوش می‌شوند. مهندسان با استفاده از سیستم‌های کنترل فشار هوا و طراحی کابین‌های تحت فشار دقیق، این مشکل را به حداقل رسانده‌اند.

تحول سیستم‌های کنترل: از شستی به هوش مصنوعی

فناوری آسانسور در این سازه‌های عظیم از سیستم‌های کنترل سنتی فراتر رفته است. در گذشته، فرایند فراخوانی آسانسور کاملاً دستی بود، اما امروز، سیستم‌های پیشرفته‌ای نظیر سیستم‌های دیسپچ مقصد (Destination Dispatch Systems) حکمرانی می‌کنند. این سیستم‌ها تأثیر مستقیمی بر تجربه کاربر در شستی طبقات و داخل کابین می‌گذارند.

1. شستی طبقات

در آسانسورهای معمولی، در هر طبقه  روی شستی طبقات دو دکمه وجود دارد: یک دکمه برای “بالا” و دیگری برای “پایین”. کاربر با فشردن دکمه، آسانسور را فرا می‌خواند و پس از ورود، مجدداً در داخل کابین، طبقه مورد نظر خود را انتخاب می‌کند.

اما در آسمان‌خراش‌های مدرن مانند برج شانگهای، این روال به کلی تغییر کرده است. در کنار آسانسورها، به جای شستی‌های سنتی بالا/پایین، مجموعه‌ای از کلیدهای لمسی یا کیبوردهای دیجیتال بزرگ نصب شده است که به آن‌ها شستی طبقات هوشمند یا پنل‌های ورودی (Entry Panels) گفته می‌شود.

نحوه عملکرد:

  1. مسافر قبل از ورود به کابین، مقصد خود (مثلاً طبقه 88) را روی این پنل‌های بیرونی وارد می‌کند.
  2. سیستم مرکزی دیسپچ مقصد، بر اساس الگوریتم‌های پیچیده (ترافیک لحظه‌ای، میزان شلوغی کابین‌های دیگر، و بهینه‌سازی مسیر)، به مسافر اعلام می‌کند که کدام کابین (مثلاً کابین C) برای او در نظر گرفته شده است.
  3. مسافر به سمت کابین اختصاص داده شده هدایت می‌شود. این سیستم به طور چشمگیری زمان انتظار و توقف‌های غیرضروری آسانسور را کاهش می‌دهد، زیرا سیستم از قبل می‌داند که هر کابین به کدام طبقات باید سرویس دهد.

2. شستی داخل کابین (In-Car Call System)

در آسانسورهای هوشمند، مفهوم شستی داخل کابین نیز دستخوش تغییرات اساسی شده است.

در آسانسورهای سنتی: شستی داخل کابین شامل آرایه‌ای از دکمه‌های فیزیکی یا لمسی است که هر کدام نشان‌دهنده یک طبقه هستند (مثلاً دکمه 5، دکمه 10 و…). کاربر پس از ورود، دکمه طبقه مقصد خود را فشار می‌دهد.

در آسانسورهای مدرن و دیسپچ مقصد:

زمانی که مسافر با استفاده از پنل طبقات بیرون از کابین، مقصد خود را اعلام کرده و وارد آسانسور می‌شود، کابین در اکثر مواقع دیگر نیازی به دکمه‌های فیزیکی طبقات ندارد.

آسانسور برج خلیفه | آریانانوین

  • کابین‌های بدون دکمه (Buttonless Cabs): در بسیاری از طراحی‌های نوین، به ویژه در برج‌هایی مانند برج شانگهای، پس از ورود، مسافر تنها یک صفحه نمایش لمسی بزرگ مشاهده می‌کند. این صفحه معمولاً پیام “لطفاً سفر خود را تأیید کنید” یا “شما به طبقه 88 هدایت می‌شوید” را نمایش می‌دهد. اگر سیستم مرکزی به درستی کار کند، کابین به صورت خودکار و بدون نیاز به فشردن مجدد دکمه، به مقصد برنامه‌ریزی شده حرکت می‌کند.
  • تأیید نهایی: در برخی مدل‌ها، یک دکمه ساده با عنوان “تأیید (Confirm)” یا “شروع (Start)” وجود دارد که صرفاً برای فعال‌سازی حرکت پس از ورود مسافر به کار می‌رود. این امر باعث می‌شود مسافران گیج نشوند که آیا باید مجدداً طبقه را فشار دهند یا خیر.
  • طبقات خدماتی: دکمه‌های اضطراری، باز و بسته کردن درها، و آلارم اضطراری همچنان به صورت فیزیکی یا در یک منوی دسترسی سریع روی صفحه نمایش لمسی باقی می‌مانند، اما دکمه‌های انتخاب طبقات مسافری اغلب حذف می‌شوند.

اوتیس (Otis) و نوآوری‌های پیشرفته: نمونه‌ای از یک سیستم دو طبقه

همانطور که در جستجو اشاره شد، شرکت اوتیس با فناوری‌هایی مانند آسانسورهای دو طبقه (Double-Deck Elevators) در برخی ساختمان‌های نمادین، محدودیت‌های فضای چاه آسانسور را دو برابر کرده است. این آسانسورها دو کابین را روی هم قرار می‌دهند که می‌توانند همزمان دو مسیر مجزا را خدمات‌دهی کنند. این طراحی، به خصوص در ساختمان‌هایی که نیاز به جابجایی حجم بالایی از ترافیک در یک منطقه (مانند لابی‌ها یا طبقات تجاری میانی) وجود دارد، بسیار حیاتی است.

تکنولوژی شفت‌های هدایت‌شونده مغناطیسی (بدون کابل‌های سنتی) مانند سیستم MULTI اوتیس، آینده این صنعت است که امکان نصب آسانسورها را به صورت افقی و عمودی در یک سازه فراهم می‌کند و وابستگی به سیستم‌های سنتی شستی طبقات را به طور کامل از بین می‌برد.

نتیجه‌گیری

سفر از سطح زمین تا بالای بلندترین ساختمان‌های جهان، سفری است که توسط پیشرفته‌ترین اشکال مهندسی عمودی هدایت می‌شود. این تحول از یک مکانیزم ساده‌ی فشردن پنل طبقات برای فراخوانی به یک سیستم هوشمند مبتنی بر الگوریتم‌هایی که پنل داخل کابین را گاهی کاملاً بی‌نیاز می‌سازد، نشان‌دهنده ادغام عمیق فناوری اطلاعات و مهندسی مکانیک است. در نهایت، این تکنولوژی‌ها تضمین می‌کنند که هر صعود نه تنها سریع، بلکه ایمن و فوق‌العاده کارآمد باشد، و این برج‌ها را به واقعیت‌هایی قابل سکونت و قابل دسترسی تبدیل کنند.

دیدگاه ها بسته شده اند.